Z mediów docierają informację, że parki i lasy około miejskie są pełne ludzi. Do lasu można wyjść tylko wtedy, gdy ma się go na ogrodzonej na posesji. Nadal należy unikać miejsc, gdzie są inni ludzie. Można wyjść na balkon lub patrzeć przez okno (jeśli się nie ma balkonu). Mam świadomość, że to może być ogromne wyzwanie. Nie jesteśmy stworzeni do siedzenia w zamknięciu. I tylko jak specjaliści zatrzymają wirusa, to wrócimy do normalnego trybu życia. Bądźmy cierpliwi. Teraz jest szczególnie istotne, byście zachowywali się zgodnie z zasadami bezpieczeństwa na stan epidemii. Pomogę Wam to psychicznie przetrwać. Bardzo proszę Was także o zaangażowanie w powstrzymywanie się od wychodzenia z domu - na rower, na bieganie, na spacer.
Możemy tylko na szybki spacer z psem i do sklepu (jeśli skończą się zapasy). Zmobilizujmy się i przetrwajmy ten trudny dla Nas czas!
Moja druga prośba o pomoc także dotyczy powstrzymywania się. Tym razem od słów i zachowań, które mogą zranić innych - zwłaszcza w Internecie. Aby rozpoznać, czy to, co chcesz powiedzieć, może skrzywdzić, wyobraź sobie, że słyszy to rodzic i nauczyciel. Jeśli wiesz, że ich reakcja będzie negatywna, to powstrzymaj.
Moja trzecia prośba jak już się domyślasz, też dotyczy powstrzymywania się w Internecie:
- nie ujawniaj swoich prawdziwych danych w Internecie.
- zdjęcie możesz opublikować dopiero wtedy, gdy wszystkie osoby na nim oraz ich rodzice wyrażą zgodę. Bezpieczniej jednak jest nie wrzucać zdjęć innych osób.
- nie wchodź na nieznane strony, nie klikaj w linki od nieznajomych osób. Hakerzy tylko na to czekają.
- nie pobieraj i nie zmieniaj czyichś zdjęć. Coś, co Tobie wydaje się zabawne, dla innych może bardzo źle się skończyć.
Szanujmy się wzajemnie
Pamiętaj, że stosowanie cyberprzemocy podlega konsekwencjom prawnym.
W czasie wolnym po lekcjach obejrzyj film dla młodzieży Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę
Pozdrawiam,
Kinga Koriat - psycholog

Zwiń tekst...

Poniżej znajdują się dla Was wskazówki, jak najskuteczniej wykorzystać ten nietypowy czas.
Utrzymaj szkolny tryb dnia:
1. Wstawaj o tej samej porze
2. Zachowaj poranną rutynę - pamiętaj o higienie i śniadaniu. Nie chodź cały dzień w piżamie.
3. Przed rozpoczęciem nauki odśwież umysł- wyjdź do ogródka, z psem, na balkon albo otwórz okno i pooddychaj świeżym powietrzem - to rozbudzi Twoje ciało i umysł, a także wzmocni Twoją odporność.
4. Zawsze o określonej porze rozpocznij pracę zadaną przez nauczycieli- niech to stanie się Twoim codziennym rytuałem.
5. W czasie nauki rób sobie krótkie ruchowe przerwy- podobnie jak w szkole pomiędzy poszczególnymi lekcjami, co pozwoli zregenerować umysł. Pamiętaj- ruch (nawet ten najmniejszy) to zdrowie! Ma on ogromne znaczenie w Twoim rozwoju.
6. W czasie przerw unikaj oglądania youtuba, seriali, grania w gry. Pamiętaj, że podczas takich krótkich przerw bardzo łatwo zatracić poczucie czasu.
7. Zaplanuj sobie czas popołudniowy- to Twoja chwila na relaks, odpoczynek, rozwijanie swoich pasji. A to również jest niezwykle ważne dla Twojego prawidłowego rozwoju.
8. Utrzymuj kontakty towarzyskie. Jednak pamiętaj, aby odbywały się one TYLKO online. Można wykorzystać do tego np. Skype, Messenger. Może uda się Wam stworzyć coś wspólnego razem.
9. Nie zapominaj o relacjach rodzinnych- znajdź czas dla najbliższych.
10. Możesz także zaproponować rodzicom pomoc w obowiązkach domowych. Może w tym czasie odkryjesz w sobie pasję do gotowania?
11. Ustal sobie limit grania w gry komputerowe i oglądania seriali.
12. 1,5 godziny przed snem wyłącz elektronikę- wycisz się, poczytaj książkę. Zaniedbując to narażasz się na problemy ze snem. 13. Przed pójściem spać zrób sobie krótki plan działania na dzień następny.
14. Zrelaksuj się, odpocznij, wycisz.
15. Dbaj o sen. śpij minimum 8 godzin. To wzmacnia odporność fizyczną i psychiczną.
Ps. Zapewne są wśród Was osoby, które przeraża obecna sytuacja, wzbudza lęk. Pamiętaj- to tylko stan przejściowy. Jeśli będziesz przestrzegał ograniczeń i stosował się do zarządzeń nic Ci nie grozi. Bądź odpowiedzialny. Proszę dbaj o siebie! Jeśli czujesz, że obecna sytuacja Cię przerosła - zawsze możesz napisać, służę pomocą.
Kinga Koriat - psycholog

Zwiń tekst...

Udostępniam kilka ogólnych wskazówek profilaktyki zdrowia psychicznego

1. OBSERWUJMYsiebie i nasze dzieci.
Nie tylko pod kątem infekcji, ale i tego jak emocjonalnie radzimy sobie z otaczającą rzeczywistością. Jak reaguje na tę sytuację nasze dziecko? Czy dopytuje? A jak my się zachowujemy? Czy epidemia, zagrożenie jest stale obecne w naszych rozmowach? Czy nieustannie sprawdzam wiadomości? Jak nasza postawa działa na syna czy córkę?
2. ROZMAWIAJMY Z DZIECKIEM
Przygotujmy sobie rzetelne informacje z wiarygodnych źródeł aby przedstawić je dziecku. Bądźmy gotowi na konfrontację z fakenewsami. Nie warto jednak przekazywać dzieciom niesprawdzonych treści, niezliczonych supertajnych informacji, czy dramatycznych nowin. Bądźmy w tych rozmowach spokojni, opanowani i rzeczowi. Jeśli sami jesteśmy kłębkiem nerwów i mimo szczerych chęci nie udaje się nam zachować spokoju, nie możemy budzić paniki w dzieciach. Upewnijmy się, że wiedzą wszystko, czego potrzebują, aby zachować opanowanie.
3. MÓWMY SZCZERZE NIE WIEM
Ile to będzie trwało? Czy wszyscy zachorujemy? Takie pytania mogą złościć. Po pierwsze, zachęcam do tego by cieszyć się, że dzieci traktują nas jako ważne źródło informacji, mają do nas zaufanie. Czasem możemy ostudzić różne niepokoje, jednak na niektóre pytania nie znamy przecież odpowiedzi (nikt z nas nie wie, ile będzie trwała ta sytuacja). I o tej swojej niewiedzy warto szczerze mówić. Choć część rodziców się tego obawia, ta szczerość buduje zaufanie!
4. ROZMAWIAJMY JAK RADZIĆ SOBIE Z LĘKIEM
To bardzo ważna wiedza! Opowiedzmy dzieciom, co my robimy, żeby trudne myśli nie zapanowały niepodzielnie w naszej głowie. Sprawdzimy też, czego potrzebują w tej sytuacji. Zastanówmy się, co możemy wspólnie robić, aby zachować dobry nastrój. Mówmy, że my też odczuwamy emocje w zaistniałej sytuacji. Jeśli to jest możliwe, dajmy dziecku czas na trudne emocje.
5. WSKAZUJMY NA CZASOWOŚĆ PEWNYCH OGRANICZEŃ CZY ROZWIĄZAŃ
- szczególnie dla nastolatków, obecna sytuacja może być bardzo trudna. Mogą mieć poczucie zamachu na ich podstawowe prawa i ograniczanie wolności. Rozmawiajmy z nimi o tym. Pokazujmy terminowość tych rozwiązań i to, czemu one mają służyć.
6. BĄDŹMY ODPOWIEDZIALNI
Ta sytuacja może być świetną lekcją empatii, wrażliwości i właśnie odpowiedzialności za wspólnotę: rodzinna czy sąsiedzką. Nasze zachowania przecież przekładają się bezpośrednio na rozprzestrzenianie wirusa, a więc na życie i zdrowie innych ludzi. Rozmawiajmy o tym z naszymi dziećmi!
7. ZADBAJMY O POTRZEBY DZIECI
Tak jak my potrzebujemy porozmawiać z bliskimi, koleżanką czy kolegą, nasze dzieci również tego kontaktu potrzebują! Zadbajmy o to! Rówieśnicy są strasznie ważni. Pamiętajmy o nowych technologiach - to dobry moment, żeby z nich również korzystać.
8. UCZMY SIĘ RAZEM ZDROWYCH NAWYKÓW
i bądźmy wzorem do naśladowania. Pokażmy i przećwiczmy, jak myć ręce, jak zasłaniać usta, jak dbać o wypoczynek, odpowiedni sen i dobry nastrój. Rozmawiajmy o tym co trudne, o potknięciach i zagrożeniach i co z nimi robić.
UNIKAJMY:
Słuchania własnych lęków! To nie są najlepsi doradcy! Nie podejmujmy ważnych decyzji pod wpływem silnych emocji! Nie utożsamiajmy własnych emocji z emocjami syna czy córki. Dzieci są odrębnymi istotami! Bądźmy więc wrażliwi na ich odrębność. Zmuszania dziecka do opowiadania o tym co czuje w tej trudnej sytuacji. To wprawdzie dla nas ważna wiedza, ale nie zawsze i nie dla każdego dostępna. Jeśli dziecko stawia opór - nie zmuszajmy.
KIEDY NIEPOKOIĆ SIĘ O DZIECKO?
Kiedy nasze dziecko:
często przeżywa uczucie lęku,
boi się rzeczy, które do tej pory nie budziły niepokoju,
skarży się na ból głowy i dolegliwości ze strony żołądka, czasem przechodzące w rozwolnienie, wymioty,
zawroty głowy i omdlenia, kołatania serca, nadmiernego pocenie lub inne objawy somatyczne,
jest apatyczne, osowiałe, nie może zasnąć,
ze snu budzą go koszmary,
zgrzyta zębami, co może świadczyć o silnym napięciu mięśniowym w okolicach żuchwy,
łatwo przechodzi w skrajne emocje - od śmiechu do płaczu,
łatwo się męczy, nie ma apetytu lub ma wzmożony apetyt
jak nigdy wcześniej, a wymienione objawy nie zaczynają się zmniejszać, a wręcz nabierają na sile i wyraźnie utrudniają dziecku codzienne życie.
FAKTY O KORONAWIRUSIE:
Wiemy, że należy bezwzględnie myć ręce zwłaszcza po dotknięciu innych osób oraz często dotykanych przedmiotów znajdujących się w miejscach publicznych.
Wiemy, że nie należy dotykać nieumytymi dłońmi oczu, nosa i ust.
Wiemy, że należy kichać i kaszleć w chusteczkę jednorazową (którą od razu wyrzucamy) lubw zgięcie łokciowe.
Wiemy, że należy bezwzględnie pozostać w domu, jeżeli czujemy się chorzy.
W przypadku wysokiej gorączki, kaszlu i trudności w oddychaniu należy natychmiast skontaktować się z infolinią800-190-590
Warto unikać zgromadzeń i miejsc publicznych.
Warto ograniczyć teraz podróżowanie transportem publicznym.

Zwiń tekst...